Country Boy And Girl Plus Friends

Τις προάλλες έβαλα να ακούσω αθλητικό (sic) ραδιόφωνο και πέτυχα στον αέρα έναν παλιό φίλο και γνωστό που επαγγέλλεται αθλητικογράφος, και πολύ τον εκτιμώ κατά τα άλλα. Επιτιμούσε μέσω των ερτζιανών το τηλεπαιχνίδι Survivor, που το βλέπουν περίπου όλοι και σκίζει στις τηλεθεάσεις. Και βέβαια δεν μπορούσα να διαφωνήσω μαζί του, είχε πολλά δίκια: κι εγώ το αντιλαμβάνομαι ως τηλεσκουπίδι που χρησιμεύει μόνο για χαύνωση κάποια βράδια που δεν θέλω να επιδοθώ σε οτιδήποτε ωφέλιμο κι απλώς προτιμώ να κάψω μερικά εγκεφαλικά κύτταρα γλαρώνοντας αργά στον καναπέ μέχρι να κοπιάσει ο ύπνος.

Κατόπιν όμως δεν γινόταν να μη μου γυαλίσει το μέγεθος της ειρωνείας: να εκφράζεται μια τέτοια θέση από έναν άνθρωπο που ασχολείται με το καταπληκτικό τηλεοπτικό προϊόν που, ασφαλώς χάριν ευφημισμού, ακούει στο όνομα Super League – και μάλιστα όχι μόνο λόγω της επαγγελματικής του ιδιότητας αλλά και από προσωπικό μεράκι. Άλλωστε, στον συγκεκριμένο τομέα, της αθλητικής δημοσιογραφίας, απασχολούνται άνθρωποι που μακαρίζουν την τύχη τους καθώς κατάφεραν κι έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα, και ο παλιός γνωστός και φίλος μου επίσης. Και ναι, είναι κατ’ εξοχήν τηλεοπτικό προϊόν η Super League: χωρίς την τηλεοπτική κάλυψη και τα χρήματα που αυτή προσφέρει στις ομάδες, δεν θα διεξαγόταν καν πρωτάθλημα. Επιπλέον, μια σύγκριση του αριθμού των φιλάθλων που προσέρχονται στα ελληνικά γήπεδα με εκείνον που στήνονται μπροστά στις οθόνες καφενείων, πρακτορείων και σπιτιών, θα μπορούσε εύκολα να το επιβεβαιώσει.

Μ’ αυτά και μ’ αυτά, που θα έλεγε και ο παλιός γνωστός και φίλος, κάθισα και σκέφτηκα, που θα ‘λεγε και η Παπαρίζου, πόσα κοινά στοιχεία διαθέτουν τα δύο αυτά καταπληκτικά τηλεοπτικά προϊόντα, το ελληνικό Survivor και η ελληνική Super League.

Τόσο, λοιπόν, στο ελληνικό Survivor όσο και στην ελληνική Super League

– το αγωνιστικό κομμάτι είναι μόνο το μισό του πράγματος, το άλλο μισό είναι δολοπλοκία και ίντριγκα.

– λαμβάνουν μέρος ως ενεργοί παίκτες πρώην ποδοσφαιριστές.

– οι περιγραφές των αγωνισμάτων / αγώνων είναι πολύ συχνά κακές και συνοψίζονται σε φωνασκίες.

– υπάρχουν κλίκες μέσα στις ομάδες και μάλιστα ευημερούν.

– κάποιοι παίκτες λιμοκτονούν και όλοι θα έχουν να παίρνουν λεφτά όταν αποχωρήσουν.

– όσοι τα παρακολουθούν πιστεύουν ότι θα τα κατάφερναν καλύτερα από τους συμμετέχοντες και πιθανότατα έχουν δίκιο, αν κρίνει κανείς από την αμπαλοσύνη πολλών παικτών.

– το μοντάζ συχνά χρησιμοποιείται έτσι ώστε η προβολή διάφορων στιγμιοτύπων να οδηγήσει τους τηλεθεατές σε συγκεκριμένα συμπεράσματα.

– το έδαφος είναι πρόσφορο για κάθε είδους τηλεκριτικούς / τηλεδιαιτητές και υπάρχουν εκπομπές που αφιερώνουν πάρα πολύ χρόνο.

– ακούμε κάθε τόσο πολύ κακά αγγλικά.

– υπήρξε έντονη ανησυχία για στοιχηματική χειραγώγηση.

Επιπλέον, στο ελληνικό Survivor οι παίκτες είναι χωρισμένοι σε δύο γκρουπ, τους Διάσημους και τους Μαχητές. Στην ελληνική Super League οι ομάδες είναι χωρισμένες σε δύο γκρουπ, τους Καθεστωτικούς και τους Εξυγιαντές (χα χα χα, ας γελάσω φωναχτά) . Και όπως στο τηλεπαιχνίδι επιβίωσης, έτσι και στο ποδοσφαιρικό τηλεπροϊόν τα γκρουπ δεν είναι απολύτως στεγανά, απεναντίας παρατηρούνται μετακινήσεις.

Αυτά εκ του προχείρου, θεωρώ, που λένε τρεις την ώρα στο ελληνικό Survivor, λες και αναλύουν κάτι βαθυστόχαστο, πως αν καθόμουν να στύψω το κεφαλάκι μου θα έβρισκα πολλά ακόμα κοινά. Και ίσως πολλά περισσότερα στοιχεία που θα πρόκριναν ως ελάχιστα καλύτερο τηλεοπτικό προϊόν, λίγο λιγότερο σκουπίδι, δηλαδή, το Survivor. Εξ ου και το Χ2 του τίτλου. Κι αν πάλι θέλετε καλύτερη απόδοση, βάλτε ένα σκέτο, πολύ μεγάλο Χ. Από εκείνα που βάζει κανείς για να διαγράψει κάτι.